پرسش :

مدّتى است كه در تمام دنيا از جنگ جهانی سوّم صحبت می شود و اينكه اگر جنگ اتمى شروع شود، موجود زنده اى در جهان باقى نمى ماند و ... آيا با اعتقاد به قدرت قاهر خداوند ممكن است چند نفر هوسباز و بى ايمان، به خاطر توسعه طلبى، دنيا را خاك و خاكستر كنند و آيا اين موضوع با اعتقاد مسلمانان عموماً و شيعه خصوصاً كه در انتظار جهانگير شدن اسلام هستند و عقيده دارند كه مصلح حقيقى - امام عصر ارواحنا فداه - بايد دنياى فاسد را اصلاح كند منافات ندارد؟

پاسخ :
پيش بينى هايى كه براى درگير شدن جنگ اتمى مى شود غالباً جنبه حدس و تخمين دارد و با توجّه به اين كه حوادث سياسى تحت هيچ برنامه و قانونى نيست، غالباً قابل پيش بينى قطعى نمى باشد. قدر مسلّم اين است كه در شرايط فعلى احتمال وقوع جنگ سوّم هست و احتمال اين كه اين جنگ اتمى باشد نيز بعيد نيست; امّا هيچ كس بطور قطع نمى تواند بگويد كه جنگ سوّم اجتناب ناپذير است، همچنان كه بطور قطع نمى توان گفت اين جنگ اتمى خواهد بود، زيرا ممكن است خداوند سهم بيشترى از عقل نصيب سران كشورهاى جهان كند و با دورانديشى بيشتر حوادث دنيا را مطالعه كنند و از دست زدن به امورى كه آتش جنگ سوّم را مى افزود، خوددارى نمايند و يا لااقل استعمال «سلاح اتمى» را بكلّى تحريم كنند.
بنابر اين، عقيده عموم مسلمانان و مخصوصاً جمعيّت شيعيان دنيا كه طبق مدارك مسلّم دينى در انتظار يك مصلح جهانى به سر مى برند كه از طرف «آفريدگار جهان» اين مأموريّت بزرگ را پيدا مى كند و سرانجام صفحه زمين را از ظلم بيدادگرى پاك مى سازد و يك حكومت جهانى با يك تشكيلات صحيح به وجود مى آورد، با اين گونه حدسيّاتى كه درباره وقوع جنگ سوّم مى شود هيچ گونه منافاتى ندارد; زيرا همان طور كه گفته شد اين پيش بينى ها متّكى به يك اساس قطعى و مسلّم نيست و صرفاً روى احتمالاتى است كه از شرايط موجود به نظر مى آيد و همان طور كه كراراً اشاره كرده ايم هيچ بعيد نيست كه اضطراب و ناراحتى و پريشانى فعلى، براى آماده شدن دنياى بشريّت براى پذيرفتن اين حكومت الهى باشد; زيرا وقتى دنياى مادّى ببيند كه با اصول مادّيگرى نه تنها قدرت اصلاح جامعه بشرى را ندارد بلكه روز به روز وضع را وخيم تر و وحشتناك تر مى كند، ناچار تن به يك حكومت الهى در خواهد داد.
اگر ما هم گاه گاهى از احتمال وقوع جنگ سوّم جهانى صحبت كرده ايم، به اين منظور بوده كه اگر تنها مقدّرات انسان به دست همين شرايط مادّى باشد، چنين سرانجامى محتمل خواهد بود و احتمال آن كافى است كه انسان را وادار به تجديدنظر در راهى كه امروز در پيش گرفته است بنمايد.